Rozdział 4

Zapraszam na wspaniałego bloga mojej koleżanki. Świetnie pisze i zasługuje na więcej czytelników i komentarzy.

Rozdział 4

Obudziłam się rano i rozejrzałam dookoła. Wszystkie spałyśmy w salonie. Widocznie wczoraj byłyśmy bardzo zmęczone, skoro nawet nie doszłyśmy do swoich pokoi. Popatrzyłam się na zegarek. Wskazywał godzinę jedenastą. Nie budząc dziewczyn poszłam do swojego pokoju. Wybrałam sobie ciuchy i załatwiłam poranną toaletę. Zeszłam z powrotem na dół. W salonie spała już tylko Cat. Weszłam do kuchni, gdzie zastałam Victorię.

- Hej.

- Hej. Jak się spało?

- A dziękuję, nie najgorzej. Kanapa muszę przyznać, że jest nawet wygodna.

- Chyba pierwsza wstałaś?

- Tak, ale niewiele przed wami. A tak w ogóle, gdzie jest Megan?

- Poszła na górę. Robię kawę też chcesz?

- Jasne.

Zrobiłyśmy sobie śniadanie i usiadłyśmy przy stole. W tym czasie weszła do kuchni Meg. 

- Dzień doberek miłym paniom. Widzę, że jest śniadanko i kawka. Na sam widok jestem głodna.

- Po pierwsze: cześć. Po drugie: coś ty taka wesoła dzisiaj?

- A tak jakoś bez powodu. Po prostu jak na razie jest super. Mam piękny dom, świetne kumpele. Czego chcieć więcej?

- Faceta? – zapytała Vic.

- Jak na razie jestem niezależną singielką i dobrze mi z tym.

- Popieram ją. – odezwałam się.

- No dajcie spokój dziewczyny. Nie mówcie mi, że nie macie nikogo na oku.

- Aktualnie nie.

- Ja też nie.

- Nie da się z wami pogadać.

- Ej. – powiedziałyśmy równocześnie i zaczęłyśmy się śmiać.

- Nie dziwi was, że Cat tak długo nie wstaje? – spytała Meg.

- No może trochę. Trzeba by ją obudzić.

- Ja to załatwię. – wstałam od stołu, chwyciłam dwie patelnie i wparowałam do salonu, uderzając nimi jedna o drugą. Cat aż spadła z kanapy.

- Co, gdzie, jak, kiedy, gdzie się pali? – zapytała zdezorientowana dziewczyna, a Meg i Vic o mało nie posikały się ze śmiechu.

- Trzeba wstawać śpiochu. – zaczęłam mówić jak jej matka - Południe, a ty jeszcze w piżamie. Tego się po tobie nie spodziewałam młoda damo. Zawiodłaś mnie. A teraz marsz na górę doprowadzić się do porządku i potem schodź na śniadanie, ale już. – teraz to ja sama zaczęłam się śmiać.

- Przepraszam mamo. – teatralnie westchnęła. – To już się więcej nie powtórzy.

Wróciłam do kuchni, gdzie dziewczyny krztusiły się ze śmiechu. Po chwili pojawiła się także Cat.

- Witamy śpiącą królewnę. Czy życzy sobie pani kawę? – Vic mówiła jak jakiś gościu ze średniowiecza.

- Poproszę. Do tego dwie kanapki z szynką i ogórkiem. – popatrzyłyśmy na nią ze zdziwieniem.

- No przecież żartuję. Sama potrafię sobie zrobić śniadanie. Jestem dużą dziewczynką.

Posiedziałyśmy sobie tak, trochę plotkując, aż zeszło do godziny trzynastej.

- Dobra laski, jakie plany mamy na dziś? – spytała nas Cat.

- Może pochodzimy sobie po sklepach? – zaproponowała Meg – Chętnie odświeżyłabym sobie swoją garderobę.

- Nie najgorszy pomysł.- powiedziała Vic.

- W sumie może być, ale nie mam dziś za bardzo ochoty łazić po sklepach. Może wymyślimy coś innego? – zaproponowałam.

 Popieram Jen. Też nie mam dziś nastroju na zakupy więc może innym razem? – wsparła mnie Cat.

- No ok. Nie ma sprawy. To co w takim razie robimy?

- Zastanawiałam się – powiedziałam – kto mieszka obok nas. Wiesz coś o tym Vic?

- Z tego co słyszałam, to ten dom po lewo jest na sprzedaż. Mieszkali tu jacyś starsi ludzie, ale się wyprowadzili, a dom stoi teraz pusty.

- A ci co mieszkają po prawo?

- O nich niestety nie wiem nic.

- Co wy na to żeby ich poznać? – zapytałam

- Co masz na myśli mówiąc „poznać”? – Megan widocznie zainteresowała moja propozycja.

- Nie możemy przecież tak po prostu do nich pójść. – dodała od siebie jak na razie cicho siedząca Cat.

- No fakt. O tym nie pomyślałam.

Zapanowała cisza i wszystkie próbowałyśmy coś wykombinować.

- Wiem co zrobimy! – Krzyknęłam, aż dziewczyny podskoczyły na swoich miejscach.

- Dawaj pomysł. – ciągnęła mnie za język Cat.

- Upieczemy ciasto.

- Ciasto? Serio? A jak to niby miało by nam pomóc? – Megan nie wiedziała o co mi chodzi.

- Zrobimy ciasto i pójdziemy do nich z nim, mówiąc, że to taki powitalny prezent od nowych sąsiadów. Przy okazji wybadamy sprawę i zorientujemy się co to za ludzie.

- Nie głupie. Ja wchodzę. – Meg podzielała mój pomysł.

- Ja też się przyłączam. – Cat się uśmiechnęła.

- Jak wszyscy to i ja. – dołączyła się Vic.

- W takim razie: do robienia ciasta marsz.

- Ok, ale w ogóle co upieczemy? – zadała nam pytanie Megan.

- Może ciasto czekoladowe. Kto nie lubi czekolady? – Victoria miała rację.

- No to w takim razie bierzemy wszystko co potrzebne i do roboty dziewczyny. – powiedziałam.

- Tak jest kapitanie.

W tym domu cały czas się śmiejemy. Ale co się dziwić, dobre towarzystwo = dobra zabawa.

Gdy ciasto było gotowe, ubrałyśmy się. Ja, Meg, Vic i Cat wyszłyśmy z domu i kierowałyśmy się do naszych sąsiadów.

Zadzwoniłam dzwonkiem. Chwilę poczekałyśmy na gospodarza. W to co później zobaczyłyśmy, nie mogłyśmy uwierzyć.

*************** 

Dziękuję za wszystkie wasze komentarze. <3 A teraz zgadujcie: co tak zdziwiło dziewczyny? Odpowiedzi w komentarzach :-)