Rozdział 1

Z góry was przepraszam bo jak już wcześniej wspominałam te pierwsze rozdziały mogą być trochę nudne. 



Rozdział 1

Siedziałam przed komputerem poszukując mieszkania w LA. Ale to nie było takie proste.

- I jak ci idzie córciu? Znalazłaś już coś dla siebie? – zapytała mnie mama.

- Wiesz mamuś, wcale nie jest łatwo znaleźć jakieś porządne i w miarę tanie mieszkanie w LA. Ale ja się nie poddam. – powiedziałam dumnie patrząc w stronę mojej rodzicielki.

- Wiem córciu, wiem. Jak sobie coś postanowisz, to ciężko ci to wybić z głowy. Jesteś strasznie uparta. Masz to po ojcu. – uśmiechnęła się do mnie.

- Wszystko zostaje w rodzinie. – zaśmiałyśmy się obydwie. Kochałam moją mamę. Bardzo byłyśmy zżyte ze sobą. Zawsze mogę na nią liczyć.

- Dobra ja ci nie przeszkadzam i idę zrobić pranie. Jak coś znajdziesz daj znać, tak?

- Tak.

Niektóre oferty mieszkaniowe były bardzo ciekawe, ale wszędzie krył się jakiś haczyk. A to za małe, a to za drogie. A jak było w sam raz rozmiarem i ceną to było też do generalnego remontu. Powoli traciłam nadzieje, aż w końcu natrafiłam na ogłoszenie pewnej dziewczyny. Niejakiej Victorii. Pisała w nim, że właśnie jej rodzice kupili dla niej bardzo duży dom, w którym od teraz miała mieszkać, ale dla niej jest za duży i zbyt kosztowny w utrzymaniu przez jedną osobę więc szuka współlokatorek. Do ogłoszenia były dodane zdjęcia poszczególnych pomieszczeń. Dom ten posiadała 7 sypialni, z czego każda miała swoją łazienkę, w pełni wyposażona kuchnia, obok której była jadalnia. Do tego ogromny salon z plazmą na ścianie. Na zewnątrz ogród z mnóstwem drzew, krzewów i kwiatów oraz basenem. Jeśli miałabym określić to wszystko jednym słowem, to powiedziałabym : CUDO. Ale takie cudo pewnie trochę kosztuje. Ba, trochę, dużo a nie trochę. Gdy zobaczyłam cenę nie wierzyłam. Sprawdziłam jeszcze raz całą ofertę i poprosiłam do siebie rodziców. Powiedziałam o tej dziewczynie, która chce znaleźć współlokatorki. Dokładniej mówiąc 3 współlokatorki. Zobaczyli to, czym ja przez ostatnie minuty się zachwycałam. Pod spodem ogłoszenia był telefon do tej dziewczyny więc wzięłam komórkę i wybrałam numer. Podczas rozmowy dopytałam ją o wszystkie szczegóły i ustaliłyśmy, że wstępnie się zgadzam. Powiedziałam, że jeśli jej to nie przeszkadza to chciałabym przyjechać w przyszły weekend. Rodzice się ucieszyli moim szczęściem i powiedzieli, że na razie będą płacić za to mieszkanie, ale potem muszę sama znaleźć pracę i się utrzymać. Postaram się to zrobić jak najszybciej. Wiem, że jestem ich córką, ale nie chcę ich obciążać zbytnio takimi kosztami. Pomimo, że jestem pełnoletnia to dla nich zawsze będę małą ich małą dziewczynką. Zamówiłam sobie bilet na przyszły tydzień do LA. Zastanawiałam się, co powinnam ze sobą zabrać. Mam tyle ważnych dla mnie rzeczy. Pomyśle nad tym później. Teraz mam ochotę tańczyć ze szczęścia. Włączyłam więc piosenkę „Windows down” i zaczęłam szaleć przy muzyce.

*Tydzień później*

Dzisiaj miałam swój lot do LA. Od samego rana krzątałam się po domu  pakując ostatnie drobiazgi. Bałam się, że o czyś zapomnę

- Córciu po co ci tyle tego wszystkiego? – zapytał tata.

- To są niezbędne rzeczy, bez których nie mogę się obejść i… - przerwałam bo nagle zaczął dzwonić mój telefon. To byłą Victoria. Od paru dni się ze sobą codziennie kontaktowałyśmy. Polubiłam tą dziewczynę i wydaje mi się, że ona mnie też polubiła.

- Hej Vic, co tam?

- A nic, chciałam spytać co tam u ciebie?

- Wszystko ok. Kończę pakowanie i niedługo wylatuje.

- Pewnie trochę masz tych bagaży, co?

- Trochę. Ale spoko, może nie zagracę za bardzo nam domu. – obie się zaśmiałyśmy.

- Pokoje są naprawdę bardzo duże, więc liczę, że się pomieścisz. – dodała z uśmiechem.

-Miałam cię jeszcze zapytać, czy nie odebrać cię z lotniska.

- Jeśli byś mogła i nie byłby to problem to z chęcią.

- Żaden problem. Jak wylądujesz daj znać i po ciebie przyjadę.

- Ok. Jeszcze raz dzięki.

- Nie ma za co. Dobra, kończę i nie przeszkadzam ci. Widzimy się za kilka godzin. Pa.

- Pa.

- Kto dzwonił? – do pokoju weszła mama.

- Victoria. Powiedziała, że odbierze mnie z lotniska.

- To miło z jej strony. Długo ci jeszcze zejdzie z tym pakowaniem?

- Nie wiem. Chociaż właściwie to już prawie koniec. A co?

- To zrób sobie przerwę i chodź na obiad bo wszystko wystygnie.

-Ty tylko mówisz o jedzeniu mamo. – dodałam z uśmiechem.

- Śmiej się dalej ze starej matki. Będziesz miała własne dzieci to zobaczysz jak to jest. A teraz się nie kłóć i chodź jeść. – powiedziała z wyczuwalnym żartem w głosie.

- No już idę, idę.

Po skończonym  posiłku dokończyłam pakowanie. Była późna godzina i trzeba było się już zbierać. Rodzice odwieźli mnie na lotnisko. Strasznie ciężko mi było się z nimi żegnać. Mama się popłakała przez co i ja uroniłam pare łez.

- Mamo, nie płacz, bo i ja przez to płaczę.

- Obiecaj mi, że będziesz tam na siebie uważała.

- Obiecuję.

- I zadzwoń czasem do swoich kochanych staruszków. Nie zapominaj o nich. – dodał tata.

- O was nie da się zapomnieć. Tak bardzo was kocham i będę tęsknić.

- My też córciu. – powiedzieli równocześnie.
Ostatni raz się przytuliliśmy i już po kilku minutach byłam w samolocie. Z jednej strony cieszyłam się z przeprowadzki do LA. Było to dla mnie świetną okazją, aby zacząć wszystko od nowa. A z drugiej strony: ciężko porzucić miejsce gdzie spędziłam 20 lat. Aby nie dołować się tymi myślami włożyłam słuchawki do uszu i zaczęłam słuchać muzyki. Już po paru chwilach zasnęłam.