Rozdział 9

Witam was po dość długiej przerwie. Przez poprawy w szkole nie miałam zbytnio czasu na pisanie, ale teraz to się zmieni :-) Tak więc zapraszam na...

Rozdział 9

*Per. Victorii*

Wszystkie byłyśmy dzisiaj bardzo późno, bo wczoraj strasznie długo siedziałyśmy u chłopaków. Spojrzałam na zegarek, który wskazywał 12. Zaraz. Już 12?! Za godzinę mam spotkać z Austinem. Zbiegłam na dół krzycząc:

- Dziewczyny, za godzinę mam randkę z Austinem!

- Musimy cię zrobić na bóstwo. Mamy mało czasu, ale zdążymy. – powiedziała Jen.

- Naprawdę mi pomożenie?

- Jasne. Nie zostawimy cię samej. – odezwała się Meg.

- Dziękuję wam bardzo. Nie wiecie, że ratujecie mi życie.

- Dziękować będziesz później, a teraz bierzemy się do roboty. – zarządziła Cat.
Po szybkich przygotowaniach o godzinie 12:45 byłam gotowa.

- Wyglądasz ślicznie. – pochwaliła mój wygląd Jen.

- Dziękuję, ale to wszystko dzięki wam.

- Nie ma za co. – uśmiechnęła się Cat.

- A teraz leć, bo się spóźnisz. – dodała Meg.

- Jeszcze raz wam dziękuję. A teraz idę. Pa pa.

- Pa. – odpowiedziały mi chórem.

Wsiadłam do samochodu. Po 10 minutach byłam na miejscu. Austin czekał przy stoliku.

- Cześć. – powiedziałam i przywitaliśmy się buziakiem w policzek.

- Cześć. Ślicznie wyglądasz.

- Dziękuję bardzo.

- To na co masz ochotę?

- Może poproszę cappuccino i szarlotkę.

- Ok, to ja zamówię. Przepraszam, możemy panią prosić? – zwrócił się do kelnerki.

- Tak, słucham pana.

- Poproszę 2 razy cappuccino i szarlotkę.

- Oczywiście, zaraz będzie.

- Dziękuję. – gdy odeszła zapytał – Może opowiesz mi coś o sobie?

Zrobiłam o co poprosił, a w międzyczasie kelnerka przyniosła nam nasze zamówienie. Potem nadeszła jego kolej. Dowiedziałam się, że mieszka w LA od urodzenia jak ja. Póki co mieszka z kumplem w niewielkim domu. Jest jedynakiem. Lubi jazdę na desce i sporty ekstremalne.

Muszę przyznać, że spodobał mi się ten chłopak. Był naprawdę miły, zabawny i bardzo przystojny. Chciałbym, aby coś z tego wyszło.

*Per. Austina*

Bardzo miło mi się gadało z Vic. To naprawdę fajna, bystra i piękna dziewczyna. Nie myślałem, że to powiem, ale cieszę się, że wylałem na nią tego shake’a. Inaczej nie poznałbym takiej osoby jak ona. Siedzieliśmy dość długo w tej kawiarni, a Victoria chciała już pomału się zbierać do domu.

- Może cię odprowadzę? – zaproponowałem.

- Z miłą chęcią.

Szliśmy rozmawiając i śmiejąc się. Czas w jej towarzystwie strasznie szybko płynął. W końcu stanęliśmy przed jej domem.

- Dziękuję za ten miło spędzony dzień. – powiedziałam – Mam nadzieję, że to kiedyś powtórzymy.

-Ja również mam taką nadzieję. – uśmiechnął się do mnie.

- To ja już sobie pójdę. Cześć. – mówiąc to pocałowałem ją w policzek.

- Cześć.

*Per. Victorii*

Ten dzień jak najbardziej mogę zaliczyć do udanych. Chciałam jeszcze chwilę pomyśleć o tych wspólnie spędzonych chwilach, ale niestety od progu zaatakowały mnie dziewczyny.

- Jak było? – powiedziały równocześnie.

- Bardzo dobrze.

- To znaczy? – dopytywała Meg.

- To znaczy, że spędziliśmy mile czas i mam nadzieję, że znów się spotkamy.

Dziewczyny błagały mnie, abym im powiedziała coś więcej o Austinie. Tak też zrobiłam.

- No to ci się potrafiło. Znaleźć takiego faceta. – powiedziała z aprobatą Cat.

- A ty?

- Co ja?

- Lepiej mów co z tobą i Loganem.

- A co ma być? Nic.

- Ta, jasne.

- To tylko znajomy, jeśli cię to tak interesuje. Może jest fajny, ale wątpię żeby coś z tego wyszło.

- Jak tam sobie chcesz.

Nie chciałam wnikać, ale miałam wrażenie, że coś ich łączy. Na razie nie będę się wtrącać. Co ma być to będzie.

- Dziewczyny, a tak w ogóle jakie mamy plany na jutro? – zapytała Meg.

- Może posiedzimy sobie przy basenie i zaprosimy chłopaków i dziewczyny. W końcu jeszcze u nas nie byli. – zaproponowała Jen.

- W takim razie trzeba ich zaprosić. – powiedziałam.

- To ja się mogę tym zająć. – ponownie odezwała się Jen.

*Per. Jennifer*

Poszłam do chłopaków i zadzwoniłam do drzwi. Otworzył mi James.

- Cześć Jen. Wejdź.

- Nie, ja tylko na chwilę. Chcemy jutro z dziewczynami posiedzieć nad basenem i pomyślałyśmy, że może wpadniecie wszyscy?

- Jasne, z przyjemnością. A o której?

- Ok 12 może być?

- Ok. A tak w ogóle mamy coś ze sobą wziąć, czy coś?

- Wystarczy dobry humor.

- W takim razie będziemy na pewno.

Strasznie polubiłam tych ludzi. Może i są sławni, mają kasę i w sumie wszystko czego sobie zażyczą, ale pomimo to są naprawdę bardzo normalni. Widać, że woda sodowa nie uderzyła im do głowy. A najważniejsze to, że zawsze są sobą i niczego nie udają. A swój zawodowy sukces zawdzięczają swojej ciężkiej pracy. Wiele gwiazd mogłoby śmiało brać z nich przykład.

***************

Według mnie trochę nudny, a wam jak się podoba? 

10 komentarz=kolejny rozdział :-)